Bestaat onze wereld uit zwarte en witte zekerheden?

Bestaat onze wereld uit zwarte en witte zekerheden?

Door Dario Poli en Mara Lemanis

 

"Hoe wilt u uw koffie, meneer?"

Dit vroeg een Londense serveerster onlangs aan Kennie, onze vriend die we al zo lang kennen, uit Zuid-Afrika.

"Gewoon zwart, dank u," antwoordde hij zonder een seconde na te denken, kijkend in zijn dagelijkse krant in een koffiecafé in Londen.

"Sorry meneer, dat kunt u hier niet zeggen".

Kennie keek op, verrast door deze woorden, de berispende toon vooral, met een ondertoon van moreel gelijk, die hem afleidden van zijn krantenartikel.

“Ik zou graag een zwarte koffie willen," antwoordde hij opnieuw, lichtjes geërgerd ...

Opnieuw sprak de serveerster hem toe. "Meneer, u kunt alleen om koffie vragen zonder melk, niet om zwarte koffie."

Geschokt door dit probleem van het simpelweg bestellen van een kop koffie, vroeg hij  of hij de manager kon spreken. Die arriveerde plichtsgetrouw, hoorde het verhaal aan hoorde, en droeg de serveerster op Kennie ‘een kop koffie zonder melk’ te bezorgen.

Kennie nipte van zijn koffie zonder melk (zwarte koffie), nadenkend over de sociale veranderingen in de Westerse naties. Het leek wel of een nieuwe wereldorde van politieke correctheid was ingeluid.

Toen besefte hij dat hij diezelfde avond zijn favoriete sportieve bezigheid, een spelletje schaak, zou spelen op een bord waar elk vierkant zwart of wit gekleurd is ...  Problemen op komst?, vroeg hij zich af.

Toen hij opkeek, zag hij aan de andere kant van het café een Afrikaanse man, die net was gaan zitten. Plotseling verspreidde een wrange glimlach zich over zijn gezicht. Kennie vroeg zich af of hij om een witte koffie zou vragen en of hij ook een reprimande zou krijgen van dezelfde serveerster?

Of, om het scherper te maken, wat als deze man zwarte koffie bestelde en weigerde het woord melk te gebruiken?

Zou hij zijn toevlucht nemen tot gebarentaal? Of wijzen naar zijn voorhoofd, de serveerster vragen of ze in de gaten had dat dat zwart was, om haar vervolgens te vragen dat hij koffie in dezelfde kleur wil?

Aangezien dit soort gebeurtenissen ook ten oosten van Londen is gemeld, in Southend-on-Sea, waar de Borough Council het vragen naar zwarte koffie verbiedt, constateerden we daar iets merkwaardigs.

Van de 173 duizend inwoners daar zijn er slechts drieduizend zwart.

Zou deze censuur een poging zijn om de geest van de blanke inwoners te koloniseren met melkloze beelden van zwarten?

Zou het een manier kunnen om kalmte te brengen bij de blanke mensen? Dat als ze het woord zwart niet uitspreken, ze ook geen last zullen hebben van zwarte opstanden ?

Of is het een ingenieuze manier kunnen zijn om de blanke suprematie te waarborgen?

Maar wat ook het motief is op het taboe op zwarte koffie, het zou makkelijk op meer dingen van toepassing kunnen zijn en effect kunnen hebben op andere zaken in de straat.

De fotowinkel bijvoorbeeld. Stel dat we in plaats van een kleurenafdruk een zwart-witafdruk wilden. Zouden te horen krijgen dat het niet is toegestaan? Zouden we alleen maar kunnen vragen om witte en niet-witte afdrukken?

Maar niet-wit kan ook gebroken wit, beige of grijs zijn, dus misschien kunnen we helemaal geen zwart-witafdrukken krijgen.

En als we een maatkostuumwinkel zouden bezoeken, zouden we ons ervan bewust moeten zijn dat we hier niet kunnen vragen om een zwarte stropdas. Alleen een stropdas zonder melk, alstublieft.

Gezien de implicaties van Kennie's probleem, kregen we er een hard hoofd in wat betreft de toekomst van ons sociale leven. Zoveel politiek correctheid  die soms ook nog in regels wordt vastgelegd.

Zou het illegaal worden voor zwarte personen om borden te dragen met de tekst ‘Black is Beautiful’, ter ere van Nelson Mandela's verjaardag, en zouden mensen in de Black Lives Matter-beweging hun posters laten controleren door een official van de gevoeligheidsdienst?

Opeens schoten de profetische woorden van de grote bard in onze hoofden.

"Wanneer we worden geboren, huilen we omdat we aanbeland zijn op het grote dwazentoneel" ...

-          William Shakespeare

 

Reageren