DE PINOKKIO FABEL opnieuw bekeken

DE PINOKKIO FABEL opnieuw bekeken

Door Dario Poli ...

"Te zien wat er voor je neus staat is een ware worstelpartij”, George Orwell

Ik ben opgegroeid in het ruige industriële centrum van Schotland, te midden van een cultuur die prat ging op haar eigen prestaties, oude clan tradities, eer, elkaar de waarheid zeggen, rebellie en heldendom, zowel sociaal als op vele roemruchte oorlogsslachtvelden. Dat was, eerlijk gezegd, geen gemakkelijke ervaring.

Toen ik op school voor het eerst de naam Pinokkio hoorde noemen en vernam dat zijn verhaal geschreven was door de Italiaanse auteur en vrijmetselaar Carlo Lorenzini (bekend onder zijn pseudoniem Carlo Collodi, (1826-1890), was dat een behoorlijke schok voor mij. Ik ben van Italiaanse afkomst, niet het beste nationale insigne om op je borst te spelden na meer dan vijf jaar oorlog waarbij Italianen vochten tegen het Britse imperium waaronder de dappere Schotten.

Walt Disney-film

Pinokkio was een Walt Disney-film die voor het eerst werd gelanceerd in 1940 tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik zag hem jaren later zag als vijfjarige. Ik stond open voor alle en het was een hele ervaring voor mij. Het verbaasde me om te zien hoe een gesneden houten pop tot leven kon komen, levensecht kon zijn en dat als de pop de absolute waarheid niet vertelde, zijn neus binnen enkele seconden dramatisch groeide. Ik was gefascineerd, ook door de grappige scènes en tegelijkertijd geschokt door de donkerdere ongemakkelijke momenten in de film.

Vanwege mijn natuurlijke nieuwsgierigheid raakte ik betoverd door neusgroottes. Ik keek of - als een van mijn schoolvriendjes een onwaarheid vertelde - er een toename in grootte van dit belangrijke lichaamsdeel was, of een verandering van kleur, van wit naar roze.

Het was tevergeefs, leugens kwamen en gingen, zonder enige zichtbare veranderingen. Dat stelde me teleur vooral omdat mijn ouders me vaak gewaarschuwd hadden niet nieuwsgierig te zijn en me niet te bemoeien met andermans privézaken. 

Om de vele vreemde avonturen van Pinokkio te beleven en te leren dat zelfs toen, in de negentiende eeuw, jonge kinderen verleid werden door geschenken en vervolgens ontvoerd door meedogenloze criminelen en verkocht aan onbekende personen ... Ik vond dit deel van het verhaal nogal angstaanjagend, herinner ik me.

Maar ondanks de duistere kant van de Pinokkio fabel, was het - neusgroeiende - zaad geplant in mijn jonge, gevoelige onderbewustzijn. Ik bleef ik geïnteresseerd in het fascinerende idee uit de fantasierijke pen van Collodi.

Verlengde neuzen

Vanwege het recentelijke gedoe en de media-hysterie rond de onophoudelijke nepnieuws verklaringen, het naar boven komen van dit en dat schandaal, waarbij beroemde personen betrokken zijn, gekoppeld aan heftige ontkenningen van verschillende beschuldigingen voordat de functie werd neergelegd en daarnaast talrijke historische leugens uit het verleden werden blootgelegd door de nieuwe internet-mediaforums, ontwaakte mijn Pinokkio uit zijn sluimering.

Ik begon een wereld te visualiseren, waar een neuscorrectie als gevolg van leugens, echt zou plaatsvinden. Ambitieuze mensen die vastbesloten waren vooruit te komen gingen daarbij voorop ....

k keek eerst naar onze recente geschiedenis en politieke leiders, die in onze aloude, waardige parlementaire instellingen hun wekelijkse toespraken houden en naar de pr functionarissen die elk woord van de politici hebben geschreven. De leugens van deze politieke wereld waren eindeloos …. Eeuwige leugens.

In de heilige zalen van gezag en macht zouden toch alleen mensen met korte, stompe, waarheidsgetrouwe neuzen moeten zitten?

Als de fabel van Pinokkio waar was, zouden onze politici, hun politieke controleurs en hun directe bedienden, zo’n lange neuzen hebben dat ze betaalde dienaren zouden moeten hebben die voor hen uit lopen. Die houden de verlengde neus boven hun hoofd, zodat de politici en hun bedienden zich vrij kunnen bewegen en de stank van hun snotterige ziekte kunnen weghouden van menselijke gevoeligheden.

ik stelde me rijen en rijen van serieus kijkende mannen en vrouwen met enorm lange neuzen voor  die internationale conferenties bijwoonden in prestigieuze hoofdsteden als Washington, Londen, Rome, Parijs en Den Haag, waarbij ze hun belangrijke opvattingen over dit en dat onderwerp ten beste gaven, inclusief een aantal flagrante propagandistische onwaarheden en beloften waarvan zij wisten dat die niet kunnen worden uitgevoerd.

De beste leugenaars hadden gemotoriseerde bedienden nodig hebben, zodat hun verlengde neuzen makkelijker konden worden ondersteund en verplaatst om het applaus te ontvangen van de kortere neuzen van het juichende volk, die hen aangesteld had en vertrouwen had in hun bestuur, geleid door de collectieve neus.

Nositus Extendum

Regeringen en de pers zouden dan het beeld creëren, met de steun van alle internationale medische verenigingen, dat de toename van de neusgroei volledig te wijten was aan een nieuw kwaadaardig virus uit het Oosten ’Nositus Extendum’.

Op deze manier werd eromheen gedraaid dat deze neusuitbarsting, deze Nositus Extendum, simpelweg te maken had met liegen en gemakkelijk te genezen was door flinke doses van de waarheid toe te dienen door degenen die last hadden gehad van dit valse virusverhaal.

Internationale klokkenluiders met hun korte stompe neuzen, die enorme hoeveelheden waarheidsgetrouwe gegevens op het internet zetten, zouden worden opgejaagd, gearresteerd en openbaar berecht worden, waarbij ze beschuldigd zouden worden van liegen en het bedriegen van de mensen.

De politie met hun doorgaans kortere neuzen, kon nu gemakkelijk criminelen vangen, simpelweg door de juiste vragen te stellen, alsof ze logen. Het zou onmiddellijk zichtbaar worden, en zo veel tijd, moeite, kosten en mankracht besparen.

De kerken en verschillende religieuze geloofsovertuigingen en richtingen zouden ook een aantal gênante problemen hebben, betreffende hun neusverlengingen en pogingen die te verbergen. Hun nauwgezette, zuivere versies van historische feiten zouden in twijfel worden getrokken op het punt van authenticiteit door wetenschappelijke geleerden. Ik ontdekte dat die kortere neuzen hebben. Waarom? vroeg ik me af.

Mij werd geleerd dat God ons schiep in zijn gelijkenis en dat hij de Verlichting en de Waarheid was. Dus ik concludeerde dat hij een kleine neus moest hebben. Maar zijn aartsrivaal, Lucifer, de gevallen engel, moet, vanwege zijn ontelbare leugens en bedrog, een gigantische neus gehad hebben, breder en langer dan welke snelweg dan ook en die groot genoeg is om over te steken naar de eeuwigheid. Sommige religieuze zielen beschuldigden Lucifer ervan het Nositus Extendum-virus te maken, om de wereld opnieuw te misleiden door zijn onwelgevallige neus in de aangelegenheden van de mensheid te duwen.

Ziekenhuizen en klinieken

Medische instellingen zouden ernstige problemen met hun artsen en verpleegkundigen hebben als die er niet in slagen de moeilijke waarheid aan hun patiënt te vertellen, omdat hun neuzen snel zouden groeien.  Vanwege Nositus Extendum zouden ziekenhuizen overspoeld worden door mensen die operaties eisen om hun neus te laten verkleinen.

Ziekenhuizen en klinieken die aan gezichtsbehandeling doen, zouden financieel profiteren van al die wanhopige mensen die neuscorrecties eisen, terwijl de farmaceutische bedrijven bezig zouden zijn met het bedenken van nieuwe soorten medische toepassingen en pillen om Nositus Extendum te bestrijden.

Internationale financiële instellingen, zoals banken en beurzen, zouden hun commerciële transacties en geldtransacties stopzetten als op de computerschermen valse cijfers worden verzonden en ontvangen.  Het zou enorme woede en verwarring veroorzaken, omdat de verlengde neuzen onbedoeld de verkeerde cijfers zouden presenteren. De markt zou in chaos verkeren.

De militairen van de wereld zouden niet efficiënt kunnen werken, hoe zou de tankbemanning met zulke lange neuzen hun moordmachines kunnen beheren? De infanterie zou hun neuzen moeten vastbinden aan hun geweren als ze zouden gaan schieten. De sluipschutters zouden ineffectief zijn. Misschien zouden ze alleen kunnen door het gebruik van drones hun nationale taken kunnen uitvoeren en hun loon verdienen.

Men zou kunnen kijken, genieten en lachen bij al die gladde tv-interviews, waarbij zowel interviewer als geïnterviewden hun verschillende neusgroottes laten rusten op speciaal ontworpen bureaus, die kunnen worden aangepast aan de grootte en vorm van het individu ...

Baron de Nosebury

Ik heb onlangs het boeiende interview gezien met de charmante Baron de Nosebury, die zichzelf duidelijk als neus boven iedereen beschouwde.

Ik grinnikte en keek toe hoe hij moeite had met het drinken van zijn glas water omdat zijn uitgebreide neus in de weg zat. Hij kon niet stoppen met niezen, terwijl hij zijn overdrijvingen en onwaarheden probeerde over te brengen aan zijn tv-publiek.

Geliefden, die hun liefde aan hun elkaar verkondigden, zouden volledig oprecht moeten zijn, aangezien elke variatie en uitbreidende bewegingen van de neus zouden leiden tot een emotioneel negatieve reactie en mogelijk het uiteenvallen van de relatie. Vooral na de vraag "hoe was het voor jou liefje? " toen ze / hij zei "Ooooh, ja het was geweldig." OEI!

Sommige meer onverschrokken geliefden evenwel zouden alles in het werk stellen om deze toegenomen neuswijdte om te zetten in een functionele aantrekkingskracht en toevoeging aan hun liefdevolle repertoire.

Het zou een wereld worden zonder enige raciale, culturele conflicten, maar alleen met wrok en jaloezie met betrekking tot neusgroottes, in dit geval zou groter niet beter zijn.

Ik schudde plotseling heftig mijn hoofd en kwam uit mijn fantasierijke gemijmer. Ik raakte mijn neus aan om de grootte te controleren ... Godzijdank was het slechts een droom, want mijn neus was normaal, maar vreemd genoeg een beetje warmer dan normaal en hij jeukte een beetje. Ik voelde ... ik heb een spiegel nodig ... even controleren.

Zal in onze huidige wereld de neus in de vergetelheid duiken? Kan de pure waarheid ons van dit lot redden? Is een wereld van leugens, bedrog, regelrechte leugens en een overvloed aan nepnieuws, levensvatbaar?

Moeten wij, als soort, opnieuw reflecteren op de Pinokkio fabel?

 

Copywrite: Dario Poli December 2017

 

 

Reageren