Skyfall: onze spoilervrije recensie

Skyfall is de 23e Bond-film, waarin acteur Daniel Craig wederom in de huid kruipt van James '007' Bond. In deze spoilervrije recensie wordt gekeken of Skyfall de nare smaak van Quantum of Solace doet vergeten.

007 is rauw en bevlogen

Zoals beloofd zullen we deze recensie van Skyfall spoilervrij houden. Dat gezegd hebbende: er worden een paar indrukwekkende acteerprestaties neergezet. Craig keert terug naar de rauwe moordenaar met gecompliceerde emoties. De gladde 007 van Pierce Brosnan ligt nu definitief ver achter ons. Craigs Bond vecht niet compleet onbewogen voor koningin en vaderland. Twijfel, woede en angst motiveren zijn doen en laten. In de kranten werd gerefereerd aan eenzelfde worsteling als Bruce Wayne in Nolans trilogie over the Dark Knight. Dat zou Skyfall teveel eer geven. Wat betreft emotionele diepte kan Bond nog niet tippen aan ‘the Batman’. Toch maken deze karakterontwikkelingen een interessante nieuwe stap voor ‘s werelds bekendste geheim agent.

De ultieme slechterik

Javier Bardem weet als ultieme slechterik uitstekend tegenwicht te bieden aan Craigs Bond. Waar de vijand in Casino Royale en Quantum of Solace koel en berekenend was (kom op hé, een bankier en een landschapsarchitect?!) lijkt Bardems acteerprestatie de reïncarnatie van Christopher Walken op het witte doek. Het is dan ook dood- en doodzonde dat hem niet meer schermtijd gegund is. De film knettert pas echt wanneer Bardem en Craig de spreekwoordelijke degens kruisen. Dat is ook waarom Skyfall enigszins traag op gang komt. Maar de tweede helft maakt dat meer dan goed. Naomie Harris en Ben Whishaw zetten verder leuke acteerprestaties neer, Britse filmgigant Ralph Fiennes stelt enigszins teleur en Judi Dench is Judi Dench, dus als altijd geweldig.

De hand van de regisseur

Nu is de naam Christopher Nolan al gevallen. De man drukte een onmiskenbaar stempel op de recente Batman-trilogie. Sam Mendes, regisseur van Skyfall, weet ook duidelijk een eigen stijl in deze Bondfilm aan te brengen. In de Bondfilms onder Craig waren de locaties pareltjes apart: van het casino in Montenegro tot Italiaanse villa’s, Venetië en een uitvoering van de opera Tosca in Oostenrijk. Uiteraard zitten in Skyfall ook een aantal prachtige locaties, maar het is grotendeels de eenvoudige visuele stijl die het gezicht van de film bepaalt. Mendes houdt de omgeving rustig op de achtergrond, zodat alle aandacht naar de personages en het verhaal uitgaat. En dat is verfrissend voor een Bondfilm.

Skyfall: ga dat zien

De 23e Bondfilm is geen foutloze Bondfilm, maar is er wel een die je gezien moet hebben. Al is het maar om Adele snoeihard door de luidsprekers in de bioscoop te horen zingen over Skyfall. Het openingsnummer is eigenlijk uitstekend symbolisch voor de film en het punt waarop de Bond-franchise nu is. 8 van de 10 popcorntjes.