Max Liebermann
Max Liebermann (1847-1935) wordt beschouwd als een van de belangrijkste Duitse schilders van rond 1900.
Bijzondere onderwerpen
In de eerste decennia van zijn carrière werd hij de 'apostel van de lelijkheid' genoemd. Critici vonden zijn werk verschrikkelijk, vanwege zijn onderwerpkeuze. Liebermann schilderde graag eenvoudige mensen, bezig met hun dagelijkse bezigheden, die door de critici als afstotelijk werden beschouwd. Later vond zijn werk meer aansluiting, toen ook anderen dergelijke taferelen vereeuwigden in verf. Vanaf ca. 1880 is er een overgang van naturalisme naar impressionisme te zien in zijn werk.
In Nederland
In 1871 bracht Liebermann voor het eerst een bezoek aan Nederland. Van 1874 tot 1914 kwam hij regelmatig naar ons land om er te schilderen, o.a. in Laren, Scheveningen, Noordwijk, Dongen en Zweeloo (hier maakte hij 'De Bleek').
Van 1899 tot 1911 was Liebermann voorzitter van de Berliner Sezession. Van 1920 tot 1933 was hij voorzitter van de Pruisische academie. Vanwege zijn Joodse achtergrond moest hij in 1933 aftreden. In 1934 overleed hij in de beslotenheid van zijn Berlijnse appartement, na een ernstig ziekbed van drie maanden.
