Het gebied heeft tot 1970 in open verbinding met de zee gestaan. De Biesbosch is lange tijd één van de weinige zoetwatergetijdendelta's in de wereld geweest. De afsluiting van het Haringvliet in 1970 zorgde ervoor dat het gebied niet langer onder invloed van eb en vloed stond. Stichting Biesboschmuseum De Stichting Biesboschmuseum en griend- en rietcultuur exploiteert sinds 1984 het Biesboschmuseum. Biezen (aan de bies dankt het gebied zijn naam), riet en wilgenhout groeien deels spontaan, maar werden in belangrijke mate door de mens aangeplant. Het oogsten en verwerken van deze materialen vormde voor veel bewoners in en rond de Biesbosch het belangrijkste middel van bestaan. Centraal in het Biesboschmuseum staat de wijze waarop de mens in en rond het gebied zijn brood verdiend heeft. Er is te zien onder welke, vaak mensonterende, omstandigheden de griendwerker 's winters het wilgenhout in de grienden hakte; hoe de biezen- en rietsnijders hun materiaal oogstten; welke gereedschappen men gebruikte; waar de griendwerkers, die de hele week in het gebied verbleven, in woonden en wat elke griendwerker in zijn "kooikist" van huis meenam. Nadat het hout, de biezen en het riet gewonnen waren, werd het uit de Biesbosch vervoerd en afgeleverd bij bedrijfjes gelegen aan de rand van de Biesbosch. Daar verwerkten biezenmatters, mandenmakers, hoepelmakers en kuipers de materialen. De werkplaatsen en gereedschappen van deze zeer specifieke ambachten, die in veel gevallen totaal verdwenen zijn, zijn in het museum te zien. Twee bijzondere poppenverzamelingen geven een indruk van de aard van de werkzaamheden van de ambachtslieden. Ook te zien is hoe, in een later stadium, veel hout zijn bestemming vond in de zinkstukken die in de waterbouw gebruikt werden. De Biesbosch De Biesbosch staat tegenwoordig bekend als recreatiegebied. Het verdwijnen van eb en vloed heeft het gebied voor vrijwel iedereen toegankelijk gemaakt. De vroegere ontoegankelijkheid, veroorzaakt door het getij, heeft er in de Tweede Wereldoorlog voor gezorgd dat de Duitse bezetters het gebied niet onder controle hebben kunnen krijgen. De Biesbosch was een ideaal onderduikadres. In het laatste jaar van de oorlog zijn zelfs 70 Duitse soldaten krijgsgevangen gemaakt en verborgen gehouden. Als eind 1944 het zuiden van Nederland bevrijd is, en het gebied boven de Amer, inclusief de Biesbosch, nog bezet is worden door het verzet de zgn. crossings georganiseerd. Er wordt verschillende malen van bevrijd naar bezet gebied en vice versa gevaren om enerzijds mensen in gevaar en pionagemateriaal naar bevrijd Nederland te brengen en medicijnen van bevrijd naar bezet Nederland te transporteren. Het museum biedt hier ruime aandacht aan. In het museum wordt vanzelfsprekend ook aandacht besteed aan de rijke flora en fauna van de Biesbosch. Ook de vis- en vogelstand is beïnvloed door de veranderde omstandigheden. Vooral de soortenrijkdom aan vis is door het afsluiten van de verbinding met zee sterk afgenomen. In een oeveraquarium wordt getracht van elke vissoort die ooit in de Biesbosch voorgekomen is een geprepareerd exemplaar te huisvesten. Een drie meter lange steur is het middelpunt van dit paludarium, waarin zo'n 20 overige soorten te zien zijn. Tentoonstellingen In de vaste collectie is verder aandacht voor visserij, stroperij, waterwinning en het uitzetten van de bever. De tentoonstelling van het Biesboschmuseum wordt nader toegelicht aan de hand van een diapresentatie van 23 minuten. Deze serie illustreert de veelzijdigheid, zowel in verleden als in heden, van de Biesbosch. De Pannekoek De Stichting Biesboschmuseum beheert tevens een naast het museum gelegen griendencomplex, De Pannekoek. Ieder jaar wordt de rietkraag aan het water gesneden en een deel van het griendencomplex gehakt. Op dit gebied, waar ook een wilgentuin, een vangpijp van een eendenkooi en klepduikers te zien zijn, is een wandeling van twee kilometer uitgezet. Rondvaarten Het Biesboschmuseum beschikt sinds 2001 over een elektrisch aangedreven rondvaartboot waarmee rondvaarten door het gebied gemaakt worden.
