Paulusabdij

In 1050 werd er door bisschop Bernold een nieuwe grote kerk gesticht  in Utrecht. Het was het begin van een reeks grote religieuze bouwwerken. Deze was gewijd aan Sint Paulus en bestemd voor de Benedictijnse monniken van Anfrieds klooster, die van Amersfoort naar Utrecht moesten verhuizen. Deze Paulusabdij was onderdeel van de drie kerken die rondom de Sint Maartenskathedraal werden gebouwd. Elk had zijn eigen ‘immuniteit’: een hof rond de kerk waar belangrijke kerkelijke figuren in woonden, waarin zij hun eigen wetten golden.

Van de kerk, die er nu niet meer staat, is weinig bekend. Bij een verbouwing kwam in 1994 de fundering tevoorschijn en een gedeelte van het voormalig altaar. Ook bleek de oostmuur nog te bestaan, verscholen achter zeventiende eeuwse bepleistering. Er werd besloten om dit gedeelte voor het nageslacht te bewaren.

Tegenwoordig is deze muur nog aan de binnenkant te bezichtigen in het Utrechts Archief en de buitenkant via de Hofpoort (gelegen tussen Nieuwegracht 9-11).