Caroline Coolen: 'Werk vraagt om rijping'

Caroline Coolen is één van de 35 Vlaamse kunstenaars die haar werk presenteert tijdens Vormidable – Hedendaagse Vlaamse Beeldhouwkunst. In 2015 staat Den Haag Sculptuur in het teken van Vlaanderen. Van 20 mei tot 25 oktober zijn de sculpturen in museum Beelden aan Zee, op het Lange Voorhout en in enkele satellietlocaties te bekijken.

Caroline Coolen heeft beeldhouwkunde gestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen, daarna een jaar Film aan het Sint-Lucas in Brussel en toen Laureaat van het Hoger Instituut voor Schone Kunsten. Ook heeft ze enkele residenties gedaan, waaronder een werkperiode aan het Europees Keramisch Werkcentrum in ’s Hertogenbosch. Als kind was Coolen al creatief. Zo volgde ze altijd  al jeugdatelier en hield ze van tekenen, knutselen en kampen bouwen.

If then is now: ‘Op Bamart.be, de website voor beeldende kunst van Kunstenpunt.nl lezen we dat u een huwelijk bewerkstelligt tussen twee- en driedimensionale kunsten en betrekt ook het architecturale in haar werk.’
Coolen: ‘‘Het huwelijk tussen het twee- en driedimensionale slaat meer op het feit dat ik mijn sculpturen vaak als installatie beschouw, daar ik deze opstel in relatie tot meestal grote  tekeningen. Dat gebeurt wel enkel in presentaties binnen, dus niet  hier in Den Haag.’

If then is now:  ‘U haalt uw inspiratie uit de leefwereld, kunt u wat voorbeelden geven hiervan die tot kunstwerken hebben geleid?’
Coolen: ‘Dat zijn bijvoorbeeld mijn honden, maar dat kunnen ook planten of groenten zijn, of reizen  of waarnemingen onderweg. Begin jaren 2000 heb ik enkele reizen naar Oost-Europa ondernomen, waarbij Roemenië in het bijzonder mijnaandacht trok.  Hier heb ik veel inspiratie uitgehaald. In 2007 werd ik als kunstenaar uitgenodigd om mee op expeditie te gaan naar Spitsbergen, georganiseerd door de Universiteit van Antwerpen, ook hieruit zijn verschillende werken ontstaan.’

If then is now: ‘Wat zijn de elementen in uw werk waardoor het wordt omschreven als surrealistisch?’
Coolen: ‘Door de vrije associatie  en het samenbrengen van elementen die niet echt iets met mekaar  te maken hebben.’

If then is now: ‘Wanneer is een sculptuur af en hoelang bent u daar mee bezig?’
Coolen: ‘Moeilijk vraag, want sommige werken herneem ik een aantal jaren nadat ze al voltooid waren, of gebruik ik deze in een nieuwe installatie, werk vraagt om rijping.’

If then is now: ‘U heeft al eerder geëxposeerd in Nederland. Vanaf woensdag 20 mei is uw werk wederom te zien tijdens Vormidable. Wilt u iets vertellen over wat u daar gaat exposeren?’

Coolen: ‘Op het Lange Voorhout staan twee werken ‘Sturm’ en ‘Shepherd’ en in Museum Beelden aan Zee één van mijn allereerste werken: ‘Pig’. Ik was nog student toen (1998), maar hierin zat toch al de kiem voor wat er later uitgroeide.

Zowel ‘Sturm’ (2012) als ‘Shepherd’( 2013) zijn werken die  geënt zijn op (een fragment van) een bestaand beeld.  ‘Sturm’ vindt zijn oorsprong in een oorlogsmonument en ‘Shepherd’ in een 18e-eeuwse porseleinen figurine van een herdertje met schaap en hondje. In ‘Shepherd’ heb ik een toevoeging van een berkenboom gedaan, iets wat ik in meerdere werken al heb toegepast en wat inmiddels een herkenbaar iets in mijn werk is geworden.

De berkenboom is een element dat voor mij op allerlei vlakken werkt: of het staat voor de pionier, de verkenner, of voor de missing link, maar evenzeer de ongewenste (in onze contreien schiet deze boom als eerste op op braakland en wordt als onkruid bestempeld) of simpelweg  is het vaak een plastische oplossing omdat ik een lijn  nodig heb of  zijn zwart  witte bast, die op zich al enorme kwaliteiten heeft.’