De laatste bewoners aan de Gouden Bocht

Herengracht 460 is een van de weinige panden in de Gouden Bocht dat nog gewoon bewoond wordt. Nou ja ‘gewoon’, hoe gewoon is het hier te wonen?

De Herengracht staat te boek als de meest chique gracht van de grachtengordel, met een groot aantal statige huizen die een breedtemaat hebben van twee percelen. Van deze gracht is de Gouden Bocht, tussen Leidsestraat en Vijzelstraat, het meest prestigieuze deel. Het maakte deel uit van de Vierde Uitleg, hier woonden vroeger de rijkste Amsterdammers. Nu zijn er vooral kantoren van banken en levensverzekeringsmaatschappijen te vinden, en uitgeverijen en culturele instellingen, zoals het Goethe Instituut en het Prins Bernhard Cultuurfonds. En de woning van Jan Meulendijks en zijn man Bart Schuil.

Meulendijks en Schuil kochten het huis in 1996. Ze namen het over van de Deutsche Bank die hier meerdere panden naast elkaar bezat. “We hebben twee jaar gezocht. We woonden op de Weteringschans, maar wilden een huis met een tuin. We hebben veel huizen gezien, met prachtige gevels en een hoop rotzooi erachter. Ook dit huis was geheel afgeleefd. Het gebouw was kaal, de vloeren waren vernield door computerleidingen. Maar dat is een kwestie van er door heen kijken en zien wat mogelijk is.” En niet bang zijn voor een verbouwing. Twintig man zijn een jaar bezig geweest met de restauratie. “We hebben onder andere twee restaurateurs van het Rijksmuseum acht maanden in huis gehad.”

Meulendijks ontvangt ons in een van de vier grote kamers op de begane grond, met uitzicht op de gracht. Schuil serveert ons koffie en vertrekt weer. Hoe beschrijf je een kamer vol meubels en woonaccessoires die gratie, stijl en historie uitademen? Het enige dat detoneert zijn enkele goedkope pockets in de boekenkast. Maar dat maakt ook onmiddellijk duidelijk dat hier gewoond wordt. “Alles wordt gebruikt.” En op alles mag worden gezeten – op elk 18e en 19e-eeuws meubelstuk.

De inrichting is geheel bij elkaar verzameld door de bewoners. Meulendijks heeft twee broers in de antiekwereld die hem hierbij hebben geholpen. Het geld is onder andere afkomstig van AVRO’s Puzzeluur, AVRO’s Wie-kent-kwis, Babbelonië en Tien voor Taal. Samen met Schuil was Meulendijks de eerste onafhankelijke televisieproducent in Hilversum die succesvolle programma’s bracht. Tot voor kort maakte hij de dagelijkse cryptogram in de Volkskrant.

Hendrick Staets

Het pand dateert uit 1685 en is gebouwd door de koopman en groothandelaar in zijde Hendrick Staets, vandaar de naam Staetshuys. “In 1802 is het pand geheel verbouwd en omgetoverd in de empirestijl die in Amsterdam zeldzaam is. Ook de voor- en achtergevel zijn in empire. Latere bewoners hebben ook van alles veranderd aan het huis. Hoe het oorspronkelijk was is niet meer terug te vinden, alleen de houten kap in de zolder is nog uit 1685. In principe hebben we alles gelaten zoals we het aantroffen, de muren, plafonds, trap en dergelijke. Nu is het een 19e-eeuws huis met een 18e-eeuwse trap in Louis XV-stijl (uit 1750).”

Na de koffie toont Meulendijks de andere drie kamers op de benedenverdieping. Vloeren met parket, plafonds met rozetten en andere versieringen, gestoffeerde muren, 18e en 19e-eeuws meubels en schilderingen, waaronder grisailles. Aan de achterkant is uitzicht op een ruime tuin, een ‘laat ontwerp’ in empirestijl van de Amsterdamse tuinarchitect Robert Broekema uit 1995.

Er worden hier huisconcerten gegeven. “Wij hebben met dit huis niet alleen onszelf een plezier gedaan, maar ook Amsterdam. De meeste huizen in de Gouden bocht zijn met weinig respect behandeld.”

En als zij er niet meer zijn? “De erven mogen beslissen wat er mee gebeurt. Mijn broers zijn een stuk jonger, zij zullen er zorgvuldig mee omgaan. Ik heb niet zoveel op met schenkingen aan de gemeente.”

Ook niet als het om het andere zaken gaat. “Onbegrijpelijk dat de grachtengordel werelderfgoed is geworden. Het is een rotzooi. Door de fietsen zie je de bruggen niet meer. Elk jaar komt er 10% meer fietsen bij, over zes jaar is het aantal fietsers verdubbeld. Geen bestuurder houdt daar rekening mee. De auto’s, fietsers en scooters mogen wat mij betreft allemaal verdwijnen uit de grachtengordel. Trams doorsnijden de grachten, elk punt is vanaf een halte lopend bereikbaar. Maar de politiek durft het niet aan, ze verliezen stemmen als ze de fietsen bannen. Amsterdam is een unieke stad. Ik kanker er op omdat ik er van houd.Als er nu nog handhaving werd gedaan, maar die is er ook niet.”

Meulendijks zou willen dat de stad een voorbeeld nam aan Venetië. “Of ik bang ben dat Amsterdam dan een museum wordt? Amsterdam ís een museum.”

 

Verhaal afkomstig uit ThemaTijdschrift 'GrachtenGeheimen'

GrachtenGeheimen kost € 7,95 en is vanaf 28 juni te koop in heel Nederland.

Stichting ThemaTijdschriften is in 2010 opgericht door Roy de Beunje en Anja Krabben. Doel van de stichting is het

uitbrengen van thematische tijdschriften ter verrijking van kennis op het gebied van cultuur, samenleving en

wetenschap. In 2011 is de stichting van start gegaan met de uitgifte van zes tijdschriften.

Meer informatie op: www.thematijdschriften.nl.

 

 

Circa:
Nee

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0