De wereld van de Amsterdamse kunstenaar, 82 - Alexander Schabracq

De wereld van de Amsterdamse kunstenaar, 82 - Alexander Schabracq

In Galerie VIVID in Rotterdam zag ik een tentoonstelling met werk van Alexander Schabracq. Het zag er kleurig en fantasievol uit met links aan de wand een reeks tekeningen met golvende vormen, rechts twee grote schilderijen, de ene, ‘The Formation of Planet Earth’ met een ijzeren voorstuk met golvend en rechthoekig lijnenspel. En in de middenruimte op diverse sokkels het ene fantasievolle werk naast het andere.

Onder andere een terracotta buste van de kunstenaar in een kubus. Daarover zo meteen meer.  

Een week later vertelt Alexander Schabracq in de galerie over zijn werken en de ideeën waar vanuit ze ontstaan zijn.

Gevoel voor het materiaal

Het gaat bij hem om de waarneming van de hem omringende wereld, de ruimtelijkheid, en een poging er greep op te krijgen, vertelt hij. Schabracq: “Een ruimte is bijvoorbeeld het landschap. Wat daarachter zit zien we niet. Daar begint het moment van de verbeelding, dus dat wat ik niet zie probeer ik te verbeelden. Wat ik waarneem probeer ik in te kaderen in een lijst of door middel van perspectivische hulplijnen.”

De wereld wordt bekeken vanuit het individu, het is een persoonlijke invulling. Die invulling is driedimensionaal, zowel in zijn sculpturen als in zijn schilderijen. Een belangrijk element in zin werk is ambachtelijkheid. Schabracq heeft gevoel voor het materiaal: verf, glas, ijzer, terracotta, maar ook hout en plastics, en dat heeft zich in de loop der tijd alleen maar versterkt.

Denken met je handen

Schabracq: “Alles wat ik bedenk kan ik maken. Ik ben wezenlijk geïnteresseerd in de materialen zelf en in de symboliek van materialen. Ambachtelijkheid is in wezen een bewustzijn en misschien zelfs een overtuiging. Ik ben ermee opgegroeid en heb het ontwikkeld. Het heeft me handigheid en tactiliteit maar ook ideeën  gebracht. Het buigen van ijzer is daarnaast niet alleen een ervaringskwestie, maar is ook een gevoel. Het is ‘denken met je handen’.”

Niet alleen de ambachtelijkheid en de verbeelding zijn belangrijk, je moet het ook goed communiceren. Kunst is in feite een vorm van communicatie.  “De kunstenaar vertelt door middel van zijn beelden een verhaal,  heeft een boodschap, doet een waarschuwing, kondigt een idee aan, brengt een gevoel over. Dat moet een vorm krijgen. De vorm is bepalend voor het doen overkomen van het idee, verhaal, gevoel. Die vorm moet sterk zijn. Kunde / onkunde kan de vormgeving van een idee ofwel concept, maken of breken.”

Schabracq: “Ik probeer achter de horizon te kijken, dan kijk je in de ruimte, in het heelal, zoals de Grieken en de Romeinen dat ook deden. Je kunt het niet zien, het komt aan op je verbeelding. Je ontwerpt een persoonlijke mythe. Dan komen zaken op als ‘Waarom zijn we hier?’  ‘Wie ben ik?’ ‘Is er een God?’”

Het ontstaan van de aarde

Heeft Alexander een sleutelwerk? Dat heeft hij zeker, zelfs meerdere. “Om de zoveel tijd maak je sleutelwerken. Je pakt nieuwe dingen op. ‘The Formation of Planet Earth’ is zeker een sleutelwerk.” We lopen naar het werk. Het schilderij suggereert ruimte. “Lucio Fontana probeerde ook ruimtelijkheid in zijn werk te krijgen. Het bekende “concetto spaziale” gaat over die 3D ruimte. Daarom sneed hij, om de ruimte te benadrukken, in het canvas. Ik heb daarentegen een traliewerk voor het schilderij geplaatst. Je kijkt door het hek heen de verbeelde ruimte in.”

4,56 miljard jaar geleden ontstond de aarde volgens de theorie, tezamen met de andere planeten uit ons zonnestelsel door een oerknal vanuit onze zon. Die begindatum is te zien rechtsonder het schilderij. We zien het vuur van de beginperiode, het magma, de zeeën. ”Wij mensen zijn daar het gevolg van. En ook Allah en God, projecties van de mens. In de Middeleeuwen dachten sommigen dat de aarde een schotel was midden in het heelal. Dit geocentrische idee was toen heel plausibel.… maar misschien nog steeds wel aangezien we nog steeds geen bewust leven elders hebben ontdekt…”

Aan het traliewerk is een halfvol bekertje water en een glazen bol vastgemaakt. Er waait een roze veertje. “Dat bekertje water is er om de toeschouwer te helpen om de enormiteit van dit gebeuren te omvatten, in de glazen bol kunnen we misschien de toekomst van onze planeet zien en het roze veertje is er ter relativering.”

Hekwerk

Een tweede sleutelwerk / sleutelmoment ontstond toen Schabracq twintig jaar geleden in Italië met een lijnenspel een hekwerk had ontworpen. Onder de naam ‘Tavola Quattro Design’ runt hij naast zijn werk als beeldend kunstenaar  een ambachtelijke smederij met open smidsvuur en 50 kg pneumatische smidshamer.

Er kwam commentaar van een voorbijganger ‘Dat hek neemt het zicht op het landschap weg’. Schabracq antwoordde de man dat dat werk juist perspectief gaf aan het landschap. Aad Krol van Galerie VIVID suggereerde hem meer te doen met de hekwerken en er sculpturen van te maken. Dat was een stimulans die tot resultaten leidde.

IJzer en glas

Een derde sleutelmoment is het combineren van ijzer en glas. “In de jaren ’80 vroege jaren ’90 had ik al met glas gewerkt. Ik vond veel bestaande glasvormen en daar maakte ik bijvoorbeeld een lamp van. Ik ging ook glas blazen en maakte spiegels met zilvernitraat. Dat blazen van glas heb ik opnieuw opgepakt in combinatie met staal waarmee ik een lijnenspel speel. Glas en ijzer: het zijn twee contrasterende elementen, de ene trans Lucent, de ander hard en roestig. Dat is een mooi contrast. En ze worden beide zacht door middel van hitte.”

Ik ben gebakken aarde

En dan hebben we ook nog de terracotta. Daarmee maakt hij figuratieve beelden zoals een zelfportret in een metalen kubus en een toeter voor zijn mond dat in het midden van de tentoonstelling staat. ‘Ego Sum Frixum Terrae’, staat erbij, latijn voor: ‘Ik ben gebakken aarde’. “Terracotta heeft een grote geschiedenis, in de 16e / 17e  eeuw werden veel portretten in terracotta gemaakt. Terra cotta betekent letterlijk gebakken aarde, en wij mensen komen voort uit die aarde. Als er al een hogere macht is, is het wel moeder aarde. Alles wat we zien en meemaken  is het gevolg van de aarde. De astronaut die als eerste de aarde van buiten fotografeerde was een product van moeder aarde. Je kunt zeggen ‘de aarde maakte een selfie door middel van de astronaut’.”

40 jaar kunstenaar

Alexander Schabracq studeerde in 1980 – ’81 af van de Rietveld Academie. 40 jaar is hij kunstenaar. Wat is zijn ervaring van het kunstleven? “Het is een leven waar ik voor gekozen heb. Ik ben er met veel energie in gestapt. Het heeft zich ontrold met pieken en dalen. Ik kan er inmiddels niet meer van los komen. Ik ben nu 64 en ik ga dus door tot ik er bij neerval. Het kunstleven is prachtig mooi en stimulerend, al zit er ook veel blablabla en nonsens bij. Ik zet me af tegen bepaalde gedeelten van de conceptuele kunst. In essentie heeft iedereen ideeën, maar om deze te communiceren als concept vereisen deze een heldere goede vorm.  Bijvoorbeeld Tino Sehgal met zijn choreografieën in het Stedelijk Museum, dat is wat mij betreft een theatervorm en geen beeldende kunst en hoort daar dus in het SM niet thuis. Maar uiteindelijk zijn er genoeg voorbeelden van goede kunst. De optimistische en hoopvolle gedachte is dat alle stupide kunst zal worden weg gefilterd door de machinaties van de tijd of anders wel op de juiste plaats wordt gezet.”

Afbeeldingen

1 – 2) sculptures Alexander Schabracq 3) Anima  4) Compositie 4, 5) composition printsize, 6) ego sum frixum terrae II, 7) ego sum frixum terrae, 8) il protagonista, 9) save our souls web, 10) the formation of planet EARTH, 11) the world as a surreal landscape, 12) the world is a potatoe, 13 - 15) Galerie VIVID Alexander Schabracq         

https://www.instagram.com/schabracqalexander/
http://www.de1800roeden.nl/portfolio_page/alexander-schabracq/
https://www.facebook.com/alexander.schabracq
https://www.galerievivid.com/

https://bit.ly/3jOZyUZ

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0