De wereld van de Haagse kunstenaar, 124 - Marieke Peeters
De wereld van de Haagse kunstenaar, 124 - Marieke Peeters
Marieke Peeters won dit jaar de Piketprijs voor Schilderkunst. Ik zag Marieke Peeters op het podium verschijnen van theater de Nieuwe Regentes, samen met haar medewinnaars Isla Clarke voor het onderdeel Dans en Joep Hendrikx voor het onderdeel Toneel.
Marieke vertelde toen dat ze veel dank was verschuldigd aan haar opa, die haar vanaf jonge leeftijd gestimuleerd had creatief bezig te zijn. De man van wie ze zoveel inspiratie kreeg is onlangs op vrij hoge leeftijd overleden; Marieke denkt in dankbaarheid terug op deze grote inspirator.
Zich thuis voelen
ik spreek Marieke in de Coffee Company, vlakbij Paleis Noordeinde. De menselijke ervaring staat centraal in haar werk vertelt ze. “Hoe voelen mensen zich thuis in de wereld? Dat begint in het huis, de kamers, de voorwerpen die zich daar bevinden en de mensen die daar leven.”
Er is daarbij sprake van een wisselwerking. Het huis, de objecten, mensen beïnvloeden ons en tegelijkertijd beïnvloedt ieder object en persoon diens omgeving. Er is nogal eens sprake van ongelijke machtsverhoudingen hierin met consequenties voor de band die je ergens mee kunt hebben. Marieke heeft een beeld voor ogen waarin er sprake is van gelijkwaardigheid. "Een ander soort samenzijn dan meestal het geval is. Alles, objecten, personen, ruimtes hebben een eigen aanwezigheid die ik benadruk in mijn werk. Dat brengt een hele mooie spanning met zich mee."
Performer
Haar werk is gericht op de lichamelijke ervaring. Daartoe zijn er vaak performers aanwezig, waarvan niet altijd duidelijk is of het een mens, robot of je verbeelding is die je voor de gek houdt. Dat zorgt voor verrassende reacties. “Sommige mensen vinden het eng of spannend. Anderen kunnen het ook als meditatief ervaren.” Ook in haar komende werken zullen performers aanwezig zijn.
Haar werk heeft aspecten van beeldende kunst en van theater. Wat is de achterliggende gedachte? Marieke: “Ik vind het belangrijk dat er ander een soort hiërarchie in de wereld om ons heen wordt verbeeld. Gebaseerd op gelijkwaardigheid, met de mens in een andere rol, niet meer in het middelpunt. Dat geeft een ander, bevrijdend perspectief en ook meer ruimte.”
In haar werk is ook aandacht voor duisternis, negatieve emoties en ervaringen van het menszijn. "Die krijgen niet zo veel ruimte in onze sociale werkelijkheid. Ik wil juist de ruimte geven aan zaken als verdriet en angst. Dat zijn gevoelens die vaak worden weggestopt. Verdriet en angst hoeven niet iets slechts te zijn, maar kunnen ook iets moois zijn. Negatieve emotie een plek geven en visualiseren kan juist geruststellen en je deze emoties beter laten begrijpen. Daarbij draagt duisternis ook een bepaalde schoonheid voor mij."
De textuur van materialen
Ze houdt van materialen met verschillende texturen; ze is altijd op zoek naar nieuwe eigenschappen van materialen en stoffen. Vaak hebben ze iets vreemds maar ook vertrouwds en speelt ze met de verschillende eigenschappen van een materiaal. "Het zijn overigens niet altijd stoffen, ik heb ook wel eens een werk gemaakt met chocoladepudding. Dit was zelfgemaakte pudding en zag eruit als een soort modder." Ook gebruikte ze zwarte aarde, behang en verschillende soorten textiel. "Bijvoorbeeld een zak ruwe wol, die ik niet bewerkte. Het materiaal waar ik mee werk heeft altijd een ambiguïteit, het blijft mysterieus."
Sleutelwerk
Heeft Marieke een sleutelwerk, een werk dat voor een omslag zorgde? Dat heeft ze, het heet ‘Between Whispering Walls’. “Ik maakte het met mijn afstuderen bij ArtEz Arnhem in 2020. Het is een grote totaal-installatie gemaakt van donkerbruine schapenwol. Het ontstond uit mijn herinnering van mijn slaapkamer in het ouderlijk huis. Ik kopieerde deze ruimte en bedekte het volledig onder een laag van bruine wol die de kamer vervreemdde. Er was hier een 'durational performer' gaande met een performer in een wollen kostuum - door sommige kijkers niet meteen opgemerkt. De bezoeker ervaart dit werk alleen met gedempt licht en geluid. Na een tijdje wennen mensen aan het licht en ontdek je steeds meer. Er hangt een oude stoffige geur. Het is altijd spannend hoe mensen reageren. Soms schrikken mensen."
Voor het eerst kwamen met dit werk al haar interesses samen. "Het was een fijne mix van enerzijds verontrustende gevoelens en anderzijds veiligheid. Een soort 'Immersive theatre'."
Naar Den Haag
Marieke Peeters studeerde in 2020 af bij ArtEZ in Arnhem bij de afdeling Beeldende Kunst. Een jaar had ze haar eigen atelier in Arnhem. Toen kwam het besef dat ze een andere, nieuwe omgeving nodig had voor haar werk. Ze wilde dat verder ontwikkelen en uitdiepen. Zo kwam ze terecht bij de Koninklijke Academie in Den Haag en koos ze voor de master Artistic Research. "Uitdagend. Ik ben heel blij dat ik naar Den Haag gegaan ben. Hier zijn meer mogelijkheden voor het soort werk dat ik maak. Nu heb ik een atelier bij KABK. In 2023 studeer ik hier af. Het lijkt me fijn als ik hierna ruimte in een 'broedplaats' kan krijgen."
Wat is haar ervaring van het kunstleven?
“Tot nu toe heel goed. Ik geniet van de vrijheid van het werk en het delen van ervaringen met anderen. Het was / is wel pittig, vooral in de coronatijd. Ik moet nog een beetje mijn plek vinden.”
Wat is, tot slot, haar filosofie?
"Kunst hoeft niet ontoegankelijk te zijn. Ik vind het belangrijk zo veel mogelijk mensen mee te nemen en niet alleen vanuit een heel theoretisch kader te werk te gaan. Mijn kunst is gebaseerd op lichamelijke ervaringen. Dat kan iedereen navoelen."
Afbeeldingen
1) Between Whispering Walls, 2 - 3) Between Whispering Walls, foto Django van Ardenne, 4 - 5) Breathing Chair, Foto Pieter Kers, Beeld.nu, 6) Mother, 7) Curtain, foto Maarten Boswijk, 8) Chair, foto Paulina Winiarska, 9) Chair, 10) Untitled, Foto Paulina Winiarska, 11) Untitled, 12) Untitled, 13) Behind the scenes.1 with Marieke, 14) Performance
https://marieke-peeters.com/
https://www.instagram.com/mariekepeetersk/
https://www.piketkunstprijzen.nl/
