De wereld van de Haagse kunstenaar, 54 - Mario Bosse

Mario Bosse maakt toys, speelgoedpoppetjes. Ze zien er krijgshaftig uit. De toys zijn gebaseerd op tekeningen die hij digitaal maakt. De toy is gemaakt van hout van de Pulai boom (Astonia Scolaris).

Ik spreek met Mario in het Café van het Filmhuis Den Haag. Hij pakt een gekleurd poppetje uit een doosje. Hij is mooi gekleurd. Hij blijkt Krak te heten. Zijn armen kunnen bewegen. Het is gemaakt van een heel soepel soort hout. Mario, die zich ook wel Oboss laat noemen: “Het is een kruidenhout. Je kunt er ook kruidendrank van maken. Het groeit heel snel. In vijf tot zeven jaar is de boom uitgegroeid. Hij is dan acht meter lang en heeft een diameter van 30/40 centimeter. Zes tot twaalf maanden nadat je het geplant hebt, kun je al takken kappen en in kleine stukken hakken. En dan begin ik erin te kerven.”

KRAK

En als het poppetje eenmaal de juiste vorm heeft, beschildert Mario het met acrylverf in felle kleuren. Er zijn er nu drie: een rode, een blauwe en een groene. Krak heeft iets van een draak, een dinosaurus en een neushoorn. Er is ook iets Nederlands aan Krak, want toen Mario, die oorspronkelijk uit Indonesië komt, een naam moest verzinnen combineerde hij het agressieve KR met de laatste twee letters van Draak, AK. Samen KRAK.

Mario komt oorspronkelijk uit Djokjakarta en woont zo’n twee / drie jaar in Den Haag. Hij werkt voor zijn oom.  Hij kookt, maakt het huis schoon en zorgt ervoor dat alles aanwezig is als er officiële gasten komen. Daar is hij zo’n vijf uur per dag mee kwijt. Als hij klaar is met zijn werk, besteedt hij de rest van zijn tijd aan zijn artistieke werkzaamheden.

Krak en de Robo’s (Ro80)

Mario heeft ook een echte Indonesische naam: Bagus Pramutya Kuswidyanto. Zijn artistieke naam Mario Bosse dateert van vijfentwintig jaar geleden. Hij speelde toen video voetbalwedstrijden en moest een speelnaam invoeren. Hij bedacht een Italiaans-Nederlandse combinatie, de voornaam uit Italië, Mario, en de achternaam uit Nederland, Bosse. En die naam gebruikt hij nu nog steeds.

Mario maakt heel veel tekeningen van heldhaftige mannetjes. Mannetjes met zwaarden en  mannetjes die op Noormannen lijken, met twee stevige hoorns op hun hoofd. Dat zijn de Robo’s. Vaak hebben ze een blank gezicht. Achter Krak en de Robo’s zitten vele verhalen, zegt Mario. En die verhalen hebben te maken met mensen om hem heen, vrienden, familie en hoe Indonesië functioneert.  

Friday, the 13th

Over dat agressieve zegt hij: “Iedereen heeft een primitief instinct. Dat realiseert niet iedereen zich, maar iedereen kan een monster worden. Het is onderdeel van het menselijk gedrag, en je kunt het overal, op de hele aarde terugvinden. Kernwoorden zijn: angst, grondgebieden, egoïsme en jezelf in de schijnwerper zetten.”

De Robo’s letten de hele tijd op Krak. Soms is er een goede communicatie tussen de Robo’s en Krak, maar de Robo’s kunnen ook  egoïstisch worden. Is er een verband tussen de Robo’s en Krak en het Wajangspel? “In Wajang is het belangrijk dat de hoofdpersonen, Krishna, Arjuna, in een goede verhouding staan met de mensen om hen heen.  Dat element zit er bij mij ook in. Maar mijn figuren zijn ook geïnspireerd door de Japanse mangafiguren en de Amerikaanse Superhelden, Jason uit Friday the 13th bijvoorbeeld.”

Graphic Design

Dertig jaar geleden was iedereen in Djokjakarta heel vriendelijk tegen elkaar, zegt hij. “Maar ongeveer tien jaar geleden veranderde dat. Mensen werden individualistischer en egoïstischer. Mensen groetten elkaar ook veel minder op straat.” Mario studeerde in die tijd rechten, aan de Universiteit van Djokjakarta. Hij was bijna afgestudeerd, maar hij had er opeens genoeg van. 

“Iedereen moest en zou een universitair diploma hebben. Pas dan maak je echt deel uit van de maatschappij. Het werd heel erg opgedrongen en ik ben daarin mee gegaan. Maar ik deed het niet van harte. Ik had veel meer artistieke interesses. De konsekwenties van het stoppen zijn wel serieus, want als je geen titel hebt, ben je een nobody.”

Vijf jaar lang werkte hij bij een klein grafisch design bedrijfje. Hij werkte ook vijf jaar bij een kleine galeriewinkel van zijn broer in de toeristenwijk van Djokjakarta. Hij werkte veel samen met een vriend en met zijn andere broers. Met die vriend, kunstenaar, had hij veel gesprekken hoe ze hun kunst zouden ontwikkelen. En ook hoe ze er een bestaan van zouden kunnen opbouwen.  Ze exposeerden een paar keer.     

De Pulai boom

Maar ze keken wat anders aan tegen de organisatie van het geheel. Mario wilde dat zijn werken niet te goedkoop werden aangeboden. Om de huur en de rekeningen te kunnen betalen zouden ze T-shirts kunnen voorzien van zeefdrukken. Zijn kunstvriend vond dat veel te ver gaan. Ben je dan nog een artiest?

De wegen gingen uiteen, Drie jaar later kwam Mario zijn vriend weer tegen. En wat bleek? Hij was T-shirts aan het bedrukken om geld binnen te krijgen. Mario, de oudste van het gezin, besprak zijn ideeën nu vooral met zijn broers. Hij had zijn eerste zwarte mannetje ontworpen en wilde er een toy van maken. Hoe kon hij dat doen, welk materiaal was ervoor geschikt?

 “Ik deed navraag, in heel Indonesië. Zonder resultaat. Twee jaar geleden hadden we een familiebijeenkomst. En wie kwam er met een lumineus idee? Uitgerekend mijn jongere broertje. ‘Ik kan het maken, zei hij. Ik weet een geschikte boom, ik kan de takken in stukken zagen.’ Het was de Pulai boom, de Astonia Scolaris.”

Naar Europa

Mario droomde er altijd van naar Europa te gaan. En hij zou er het liefst willen blijven, als het kan in Nederland. In december 2012 nodigde zijn oom, de diplomaat, hem uit voor een feestje, in Djokjakarta. Had Mario interesse om met hem mee te gaan?  Naar Nederland. Hij kon dan vijf uur per dag voor hem werken en had de rest van de tijd voor hemzelf, en ook om de nodige contacten te leggen. Leek hem dat wat?  Hij wist niet wat hij hoorde. Fantastisch natuurlijk!

Met zijn broer sprak hij af dat deze hem het materiaal zou sturen, soms ook al uitgesneden, en Mario zou het afmaken en naar de commerciële mogelijkheden zoeken. Daar is hij nu druk mee bezig. Hij maakt al flink gebruik van de sociale media, Facebook en Instagram. Hij had een expositie in de Sis Josip galerie in Den Haag. In het weekend was hij op de Dutch Comic Con, op de Jaarbeurs in Utrecht.

“Met een Duitse vriend heb ik daar de mogelijkheden besproken om iets te doen in een Duitse galerie.” Eerder had hij contact met Jerome Krom van de Outland Designer Toy Store & Art Gallery. “Hij vroeg me of mijn toys in hars of vinyl zouden kunnen verschijnen, in plaats van hout. Dat is nog niet zo eenvoudig, het zou dan bijvoorbeeld in China geproduceerd moeten worden. Ik denk er nog over na.”

Collectieve prestatie

Mario benadrukt dat zijn toys een collectieve prestatie zijn en dat daarom een kwart van de verkoopprijs zal gaan naar iedereen die een rol er in speelt. Van degene die de Pulai boom plant, zijn familie, zijn kinderen, tot en met Mario’s broers en moeder. Zijn vader, antiekhandelaar overleed in 2006.”Mijn familie had alles, maar we moesten weer van voren af aan beginnen. Het spinnewiel moet kennelijk altijd doordraaien!” 

Gevraagd naar zijn artistieke filosofie zegt hij: “Blijf altijd in je dromen geloven, en blijf trouw aan jezelf.

https://08055labs.wordpress.com/
https://www.facebook.com/08055lab/

https://bit.ly/1SiMTpD 

 

 

Circa:
Nee

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0