De wereld van de Haagse kunstenaar, 67 - Mac Hague

Op de derde verdieping van het nieuwe kunstgebouw aan de Korte Vijverberg 2 is een overzichtstentoonstelling van het werk van Mac Hague. In de grote ruimte toont Mac Hague diverse facetten van zijn kunnen: spiegelwerken met hologram effect, gebatikte voorwerpen, schilderijen en stripachtige beelden.

Mac Hague is een laatbloeier in de kunst. Hij is autodidact, heeft alles zelf aangeleerd. Mac Hague: “Drie/vier jaar geleden was ik bij mijn vriend René Jacobs in Delft op bezoek.  Hij is kunstenaar en heeft een galerie. Hij was bezig met het ombouwen van schoolprenten in eigen kunstobjecten. Als grap maakte ik iets in zijn stijl. Dat bleek precies in de expositie te passen en hij hing het ter gelegenheid van de Delftse Museumnacht in zijn etalage.”

Escher

Het jaar daarop was het weer Museumnacht. Jacob’s thema was blauw en Mac Hague had spiegelwerken met hologram effect, ook in blauw. Stomtoevallig. Hague’s werk kwam weer in de etalage te staan. “Toen zei Jacobs: ‘Wil je zelf niet een keer meedoen?’ Ik had wel wat werk, lampen, oude dingen, maar dat was niet genoeg. Toen ben ik een periode van anderhalf jaar tijd heel veel dingen gaan maken.”

Het werk van Escher is een grote inspiratiebron, en ook Moorse tegels zoals die bijvoorbeeld in het Alhambra paleis in Granada te zien zijn. “Escher blijkt daar ook geweest te zijn, in Granada.” Je ziet de patronen met name terug in Hague’s batiktoepassingen. Hague heeft daarnaast een technische aanleg. Dat liet hij al zien op zijn eerste expositie, anderhalf jaar geleden in Museum Science Center van de Technische Universiteit Delft.

Onder andere waren daar zijn lichtobjecten te zien. “Een van die lichtobjecten heb ik weer teruggehangen aan het plafond. Mensen bleken er selfies te gaan maken met het lichtobject op de achtergrond. Die selfies sturen ze vervolgens naar Instagram en Facebook. 10 selfies x 10 likes x 10 likes, dan zit je al gauw op 1000 likes per dag, wat van grote reclame waarde is. In dat verband heb ik de site selfiespot.nl geclaimd, zodat men voor een bedrijf of instelling een op maat gemaakt spiegelobject met  bijbehorende Selfie Spot sticker kan bestellen. De site is gepland voor begin 2018. Maar eerst de webwinkel van Mac Hague in de lucht. Het ontwerp van de site ligt klaar, de uitvoering ligt bij de drukker.”

In de webwinkel van Mac Hague komt een exclusief behang , autofolie en een stoffenlijn samen met het grafisch werk op aluminium en de spiegelobjecten.

Diepte

In Maleisië volgde Mac Hague in 2000 een cursus batik, nu maakt hij stoffen met batikpatronen. Hij heeft zijn oude eend ermee bekleed, de schoorsteenmantel in zijn huis, een stoel, hoeden. Op de tentoonstelling zijn de diverse toepassingen te zien en als je naar beneden kijkt zie je zijn auto, ook met een patroon. “In die patronen zit altijd een 3D effect. Ik ga de diepte in, ik speel graag met dieptes.”

Ook zijn spiegelobjecten hebben die diepte. Met kleine lampjes, rood, blauw, geel, paars, groen kijk je de verte in. Sommige objecten hebben een fraaie rand en zelfs een soort gotisch dak. Hague: “Een knipoog naar de jaren zeventig. Toen hingen deze dingen in nachtclubs. Ik wilde een toepassing in een ronde vorm, in plaats van een vierkante. Ik begon met een drum, een fanfaredrum.” Ik zie ‘m staan. Ook hier lijk je oneindig ver weg te kunnen kijken. Daarnaast begon hij speciale tafels te maken, de tafel waar ik met hem zit te praten hoort er ook bij. Hij is van staal en heeft mooie kleine patronen. “Er is al een architect langs geweest die geïnteresseerd is om het in productie te nemen.” Hague gaat voorlopig nog zeven extra van dit soort tafels maken.

Stichting ANNA

Ook iemand die bij Museum Boymans werkte was langs geweest. “Hij was eerst bij Pulchri geweest. Hij was blij verrast, hij vond het hier veel vernieuwender dan bij Pulchri.” We kijken naar de schilderijen aan de muur rechts van ons, het is werk op aluminium. “Ik had ‘De Schreeuw’ van Munch in mijn achterhoofd toen ik het maakte, ook de bootvluchtelingen en de mensen in Groningen die maar geen antwoord krijgen naar aanleiding van de gevolgen van de aardbevingen daar. Schandalig!”

Hij heeft twee grote banieren gemaakt om buiten aan de vlaggenstokken te hangen zodat de mensen attent worden gemaakt op zijn tentoonstelling. Het gebouw is pas recent expositieruimte en heeft nog geen echte aanduiding aan de buitenkant. “Het is van de stichting ANNA, cultuur en vastgoed. Ze beheren het hele pand ad hoc en vullen het in met cultuurprojecten, een soort anti-kraak.” De vlaggenmasten blijken echter met een slotje vast te zitten en Hague moet nog op zoek naar het sleuteltje.

Technisch

Mac Hague heeft geen vast thema. “Als ik ergens mee bezig ben, zie ik soms wat anders en dat houdt me dan weer vast. Op die manier heb ik een barbecue op een gasfornuis ontwikkeld en 3D Schaak. Ik heb het ingediend bij de Octrooiraad.” Mac Hague blijkt bij tijden ook uitvinder te zijn. “En er zit bij mij ook nog wel een boek in, korte verhalen. En stand-up comedian. Het is een kwestie van je erop concentreren.”

Technisch is hij handig. “Ik haalde vroeger een radio uit elkaar en zette hem ook weer in elkaar. Ik vond uit dat je de tv op je computer kon laten aansluiten. Jaren later werd dit idee ook daadwerkelijk in de handel gebracht. Als mensen zeggen: ‘dit kan niet’, denk ik ‘het kan wel’ en ga ik een oplossing zoeken.”   

“Niet gehinderd door enige vorm van kennis” zoals hij zelf zegt.

Hij heeft het zichzelf allemaal aangeleerd. Wat Daan Roosegaarde doet, een lichtgevend fietspad, een smogtoren in China, vindt hij fantastisch. “Is Roosegaarde een kunstenaar? Is hij een techneut? Beide, denk ik. Ik kijk er met veel plezier naar. Net zoals naar het werk van die jongen waar ik in het Groninger Museum naar ben gaan kijken, die met behulp van 3D printer, stoelen, radiatoren en nu een complete brug in Amsterdam aan het in elkaar gaat zetten is. Kunst en techniek, van die combinatie geniet ik. Ook van architectuur, van de kleuren van gebouwen. Ik snap niet dat sommige gebouwen zo grijs/zwart neergezet worden. Daar word je depressief van.”

Jean Paul Gaultier

“Ken je het Hemels Gewelf van Turrell in Kijkduin? In Zuid-Spanje heb je ook zoiets in een kunstbos in de buurt van Veja-de-la-Frontera.  Ik woon in een huis in de Bloemenbuurt in Den Haag en ik denk erover om er een etage op te zetten, à la Turrell, dat je de hemel kunt zien. De architect die ik hier laatst sprak, Alvin heet hij, kan me daar mogelijk bij helpen.”   

Zijn leven lang deed Mac Hague van alles en nog wat. Op een housefeest in Amsterdam, vroeg de modeontwerper Jean Paul Gaultier, die het feest organiseerde hem. ‘Kan ik jouw schoenen gebruiken in mijn show?’ Hague droeg op dat momenten legerkisten die hij beschilderd had in de kleuren geel, blauw , rood en oranje. ‘Natuurlijk’ was het antwoord. Later bladerde hij door een boek met het werk van Jean Paul Gaultier en wat zag hij? De gekleurde legerkisten. “Als ik de inspiratiebron ben van Gaultier, dan heb ik toch wel iets aparts.”

Verwonderd

We lopen naar de werken, bij de spiegelwerken, krijg ik een klikapparaatje om de kleuren te laten wisselen. Het springt van rood op groen, op geel op blauw en paars. Mac Hague laat een foto zien van een aantal kinderen vorige week voor het zelfde kunstwerk. Ze zitten heel geconcentreerd op hetzelfde schermpje te klikken en de kleuren te bekijken.   

Heeft hij nog een mooie filosofische afsluiting? Mac Hague: “Het is fijn iets te creëren wat er nog niet is. Het is daarnaast fijn als mensen plezier daar aan beleven. Dat iemand even in jouw wereld is, dat ze kunnen genieten, jong en oud. Dat ze verwonderd zijn. Als ze langer naar een werk kijken, zullen ze andere dingen gaan zien.”

De expositie is te zien op de Korte Vijverberg 2, tot en met 23 juli. Vrij / za / zon 12.00 – 18.00

http://machague.com/      http://bit.ly/2rhnUZW