Internationaal doorgebroken, 14 - Alina Smocov

Toen Alina Smocov in Roemenië haar kunstopleidingen in Arad en Timisoara af had, had ze veel technische bagage in huis. Ze behoorde tot de beste studenten en was een meester-etser. Ze deed mee aan diverse Biennales die haar werk over de hele wereld brachten.

Op een Internationale Biennale, in 2005, ontmoette ze twee Nederlandse kunstenaars die haar vroegen mee te doen aan een solo tentoonstelling in Nederland, die plaatsvond in Roermond. Na afloop van de tentoonstelling ging ze terug naar Roemenië, maar, als ze nadacht over haar toekomst, dook Nederland steeds weer in haar hoofd op. In 2008 was het zover. Ze was terug in het landje aan de Noordzee en vier jaar volgde ze lang opnieuw academisch kunstonderwijs, nu bij de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag. Deze keer was de opleiding niet zozeer technisch, maar stond het experiment centraal, ze leerde "los laten" en ook leerde ze goed Nederlands.

Stilte

Vandaar dat ik op een zondag in mei in haar kamertje net buiten het centrum van Rotterdam makkelijk met haar kan praten. Aan de muren hangen haar beste schilderijen. Ik zie de grote camera. De fotografie is een passie, naast het schilderen en etsen.

Haar werken gaan over stilte, over spiritualiteit en religie. Ze onderzoekt zichzelf. Op nogal wat werk is ze zelf te zien. Alina: ‘Alleen zijn geeft mij concentratie, ik heb het nodig alleen te zijn. Op deze manier kan ik me focussen’'. Ze is lid van De Gemeenschap van Taizé. De eerste keer was dat in Zagreb in 2006. Want De Gemeenschap van Taizé vindt niet alleen in het Franse Taizé zelf plaats, maar afwisselend in plaatsen in heel Europa. Op de bijeenkomsten - met veel bezoekers en met de broeders van Taizé – wordt veel gezongen en zijn er ook lange periodes van stilte.

Alina: 'In de bijeenkomsten wordt hetzelfde lied herhaald en herhaald. Daardoor kom ik in een meditatieve stemming. Dezelfde stemming heb ik nodig als ik ga schilderen. Pas dan kan ik kwalitatief goed werk maken. Ik reis als het ware naar mijn ziel. Dat geeft mij de kracht om beslissingen te nemen. Wat voor kleur zal ik kiezen? Hoeveel kleur zal ik kiezen?’ Soms kiest ze voor minimalistisch grijs werk, zij het dat er – als het je goed kijkt – reliëf te zien is en de contouren van een gezicht of een lichaam te onderscheiden zijn. Driedimensionaal werk in feite. Het werk maakt ze met olieverf. Maar daarnaast heeft ze ook etsen gemaakt van Het licht van Taizé.  

Goedman Award

Toen ze afstudeerde op de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst kreeg ze als beste etser de Goedman Award, een prijs van de KABK voor zijn studenten. Alina:  'Ik was heel tevreden om een prijs van KABK te krijgen. Ik stond zonder woorden op het podium. Ik heb hard en veel gewerkt om kwaliteit in mijn etsen te brengen.’

Als ik haar vraag naar haar sleutelwerk, noemt ze een aantal werken. Ik zie ze hangen aan de muren. Onder meer de twee grijze schilderijen met de titels Onschuld en Ik wil mijn hart niet verliezen.

Theresia van Ávila

Theresia van Ávila is een belangrijke persoon voor Alina. Zij was een Spaanse mystica (1515–1582) die later heilig is verklaard. Zij is een van de beroemdste mystici onder de katholieke heiligen. Samen met de heilige Johannes van het Kruis heeft zij de Orde van de Karmel hervormd. Haar geschriften hebben de mystieke theologie dermate ingrijpend beïnvloed dat zij door Paus Paulus VI als eerste vrouwelijke heilige werd uitgeroepen tot kerkleraar. Haar geschriften behoren tot de hoogtepunten van de Spaanse literatuur.

In haar autobiografie beschrijft ze haar ervaring van een religieuze extase als ze een engel ontmoet. Theresia van Ávila:Ik zag in zijn hand een lange gouden speer en op het puntje leek het te gloeien. Hij stak het keer op keer in mijn hart, mijn ingewanden werden doorboord. Toen hij het eruit trok leken mijn ingewanden mee te gaan. Ik stond geheel in vuur met een grote liefde van God. De pijn was zo groot dat ik kreunde, maar de zoetheid van de excessieve pijn was tegelijkertijd zo zoet dat ik er geen genoeg van kreeg. De ziel is met niets minder tevreden dan met God. De pijn is niet lichamelijk, maar geestelijk, hoewel het lichaam wel een aandeel erin heeft. Het is een streling van de liefde, zo lief, die plaatsvindt tussen de ziel en God dat ik God bid dat hij het ook ervaart, zodat duidelijk wordt dat ik niet lieg.’

Innerlijke Burcht

De grote beeldhouwer Bernini maakte in de Santa Maria della Vittoria in Rome tussen 1647 en 1652 het beeld De extase van Theresia waarin hij het bovengenoemde verbeeldde in een sfeer van "hemels licht". Alina Smocov’s werk over Theresia van Ávila bestaat uit diverse onderdelen, met name foto’s en schilderijen, op basis van het boek van Theresia van Ávila met de titel Innerlijke Burcht of het Kasteel van de Ziel. Daarin wordt de ziel vergeleken met een burcht die zeven kamers/verblijven heeft.

Alina heeft diverse foto’s van zichzelf gemaakt als Theresia van Ávila. Dat maakt deel uit van haar onderzoek een eigen weg te vinden in deze zeven kamers/verblijven.  Alina: ’Het gaat om hoe ik mijzelf zie in deze kamers. Ik maak zelfportretten als Theresia van Ávila in deze tijd.’ Zie de twee foto’s in grijs en de twee naaktfoto’s. Het is een belangrijk project voor haar en ze is er diep ingedoken, ook emotioneel. Ze doet een Ode aan Theresia van Ávila die precies 500 jaar geleden geboren werd.

Spaanse kunstenaars

Met een Amsterdamse priester is ze in gesprek over het theoretische aspecten rondom Theresia van Ávila. Het doel van dit gesprek was het zoeken van een ruimte waar zij de Ode vorm kan geven.

Alina: 'Wat ik doe, ligt heel gevoelig, is erg emotioneel.’ Ze heeft al langer contacten met Spanje en met Spaanse kunstenaars. Ze exposeerde in het plaatsje Archidona en in Malaga. In Zeddam, Nederland deed ze onlangs mee met Spaanse kunstenaars in de tentoonstelling Encuentros 5 Lustrum in Art Galerie Hispanico. Het was te zien tot 25 mei. Van haar hing er een zeefdruk op linnen met een zelfportret als spiritueel persoon.

Zwarte doos

Ten slotte maakt ze een zwarte doos open, met bijzonder werk dat ze in 2013 maakte na een bezoek aan Berlijn. Het zijn lichten, die in verschillende lagen over elkaar heen gedrukt zijn. De lichten zinderen. En er zitten ook zelfportretten bij op dezelfde manier gedrukt. Alina: ‘Het zijn afbeeldingen van experimentele Taizé momenten van mijn leven.’

http://www.smocovalina.nl/

https://bit.ly/2Kd6NmC 

 

 

Circa:
Nee

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0