Objects of Disguise van Gert Scheerlinck bij Twelve Twelve gallery in Den Haag
Afgelopen zaterdag was ik aanwezig op de opening van de tentoonstelling ‘Objects of Disguise’ van Gert Scheerlinck bij Twelve Twelve Gallery. Gert Scheerlinck komt uit Oosterzele, net onder Gent.
De kunstwerken zijn gemaakt van alledaagse materialen: oude spijkers naast en onder elkaar geplaatst in een reeks lege cd-doosjes, zes gebruikte industriële filters in verschillende staat van grijsheid onder elkaar geplaatst, een tak van ruim een meter met een touw met een lus eraan, schuursponsjes met de ruwe kant naar boven, die samen een tapijt vormen.
Een groots spektakel
Het zijn alledaagse en soms ook ruwe materialen. Er is een connectie met de Arte Povera, een Italiaanse kunststroming uit de jaren zeventig van kunstenaars die werken maakten van eenvoudige materialen, waarbij het niet zozeer gaat om het kunstvoorwerp, maar om wat het voorwerp bij de toeschouwer teweeg brengt.
“Iedere kijker ziet er weer wat anders in” vertelt Gert Scheerlinck, “dat is ook de bedoeling. Ik hoef niet zeggen wat het voorstelt, anders verdwijnt het poëtische.” Hij kan wel wat zeggen over het achterliggende thema: “Het gaat eigenlijk altijd over de mens in al zijn aspecten en dat tot waartoe hij in staat is. Het gaat over emoties, over waarden, over banaliteiten, machtsverhoudingen, contradicties, (non-verbale) communicatie, …”
Scheerlinck heeft het gevoel dat hij een toeschouwer is van een groots spektakel, een show waarin van alles gebeurt waar men geen vat op krijgt en dat speelt met elke emotie in ieders lijf. “Ik zonder me dan af in mijn atelier, omdat ik die tijd en die vrijheid nodig heb om te kunnen reflecteren en te relativeren.”
Als een album
Waarom geeft hij het op deze manier vorm? Gert: “Misschien denk ik wel iets te kunnen veranderen aan de drukke prestatiegerichte levensstijl die we allemaal hebben. Door wat ik doe kan ik de toeschouwers toch heel even stil laten staan, ik kan hen laten teruggrijpen naar een lang vervlogen mooie of zelfs een pijnlijke herinnering. We mogen sommige gebeurtenissen gewoon niet vergeten. Met mijn werk wil ik ze terug even, op een integere manier, wakker schudden.”
Hij heeft geen echt sleutelwerk, een werk dat hem op een ander spoor zette, zegt hij. “Althans geen absoluut sleutelwerk. Ik denk dat een oeuvre bestaat uit meerdere sleutelwerken. Op zich zijn alle werken van belang omdat ze samen een verhaal vertellen. Vergelijk het met een muziekgroep, een tentoonstelling is als een album, met een paar singles die airplay krijgen, maar alleen het volledige album vertelt het hele verhaal.”
Crossover
Gert Scheerlinck is al een flinke tijd als kunstenaar actief. Hij begon als schilder maar kwam met zijn schilderijen nooit naar buiten omdat hij ze niet goed genoeg vond. “Je moet dat kunnen toegeven, het was gewoon mijn beeldtaal niet. Mijn opleiding was echter wel nodig om te komen tot waar ik nu sta. Ik heb er de esthetiek uit meegenomen en toegepast in het conceptueel denken. In de puur conceptuele kunst speelt esthetiek totaal geen rol, dat stoorde mij toch wel, waardoor ik nu een soort crossover maak tussen sculptuur en installatie met af en toe een grote knipoog naar schilderkunst.”
Tot slot, heeft hij een mooie filosofische afsluiting? Dat heeft hij. “Om één of andere reden heb ik het moeilijk wanneer alleen het woord mooi gebruikt wordt voor een kunstwerk. Mooi staat voor mij niet synoniem voor goed. Een goed werk groeit namelijk naarmate je er de tijd voor neemt. Ik besef dat mijn werk een zekere esthetiek bezit maar ga er ook prat op dat er altijd een duister kantje aan zit, met associaties die niet altijd voor de hand liggen. Ik krijg achteraf wel eens te horen: 'er is iets met dat werk, dat wringt'. Ze hebben gelijk.”
Afbeeldingen: 2) Camisole, 5) Breath, 2013, 9) the cloud, 10), the gun, landscape, 11) the Tap, 12 Gert Scheerlinck
http://www.gertscheerlinck.com/
https://www.twelvetwelve.gallery/
