De kronieken van Kong

Nederlands beeldend kunstenaar Ernst Kraft heeft in Spanje een nieuw boek gepubliceerd, uitgegeven door Editorial Letrame in Almeria.

In Las crónicas del Kong, (De Kronieken van Kong) toont de auteur de wereld als een wrede fabel. Met indringende beelden tekent hij, als een verslaggever, de kronieken op van de hoofdpersonen, verhalend over misdaden, oorlog, beulen en slachtoffers, over onverschilligheid en hoop.

Een zwijn vertelt over de gaarden des doods, waaraan hij ontsnapt is; een lama vraagt zich af: “Waarom hebben ze mij niet ook in zee gedumpt?”en waarom zwijgt het konijn wanneer hij iets belangrijks te zeggen heeft?

Na een verklaring van een huurling-dobermann in de Grote Oorlog, besluiten de dieren een lange mars te beginnen op zoek naar gerechtigheid . Duizenden sluiten zich aan, inclusief paarden van de oproerpolitie, een voltallige hondenbrigade, en kippen uit de bio-industrie.  

Waarom heb je het boek in het Spaans geschreven? Is het een Spaans verhaal?

“Nee, het is een verhaal dat, ‘helaas’ zou ik bijna zeggen, in elke taal geschreven kan worden: het vertelt over oorlogsmisdaden, genocides, kindsoldaten, heksenjachten en andere menselijke verschrikkingen beleefd door dieren; geen land wordt in het bijzonder genoemd, waarom ook? Het zijn dingen die overal ter wereld gebeuren of kunnen gebeuren. Ik heb het in het Spaans geschreven omdat ik al meer dan 25 jaar in Malaga woon. Het onderwerp is geen eenvoudige materie, mijn Spaans is goed genoeg en door in deze taal te schrijven kon ik hardop denken en mijn twijfels delen met de mensen om mij heen.”

Op elke dubbele bladzijde is een illustratie; wat heeft meer belang: tekst of beeld? Wat heb je eerst gemaakt?

“Tekst en beeld heb ik tegelijkertijd ontwikkeld, dat is het geluk beide dingen in eigen hand te hebben. Soms liep de tekst vooruit, op andere momenten de illustraties. Soms illustreert de tekst het beeld en soms het beeld de tekst. Het verhaal is hierdoor bepaald; het is zinloos een omgeving te omschrijven als de andere bladzijde die in beeld brengt. Maar een verkrachting in de fabel moet wel in de tekst verwerkt worden omdat de afbeelding alleen voor de lezer als ‘natuurlijke’ paring zou worden gezien. Dat zijn dingen die ik moest oplossen, niet los van elkaar, maar tegelijkertijd. Een spannende manier van werken.”

Je hebt eerder een kinderboek gepubliceerd, maar dit is toch geen kinderboek …

“Nee, dat is het niet. Een concept moet je vorm geven, ik heb gekozen voor de fabel. Ten onrechte wordt die tegenwoordig vaak met kinderlijk geassocieerd, maar de fabel is alleen een bepaalde beeldspraak. Geen kinderboek dus, maar natuurlijk kan het wel door kinderen, en op school, gelezen worden; het kan tot zinnige discussies leiden, denk ik. Sowieso ben ik niet dol op de termen kinderboek, jongens- of meisjesboek. Ze zijn ook uit de tijd, wat een kind op tv of computerscherm ziet of kan zien is ook niet bepaald door leeftijd. Ik mocht als kind alles lezen omdat mijn moeder van mening was dat dat waar je niet aan toe bent toch niet beklijft.”

Wel lijkt het me lastig om het boek een plaats te geven in een boekwinkel of een bibliotheek: het is geen roman, geen documentaire. Ik zie het ook niet in het genre dierenverhalen. De uitgever heeft het opgenomen in de Collección: Antologa de cuento (Collectie: Bloemlezing van verhalen). Daar voel ik me best tussen.”

Veel van de illustraties lijken tevens op een aanklacht tegen dierenmishandeling …

“Wat de mens het dier aandoet, en de plaats die de mens zich toebedeelt in de hierarchie in de natuur leidt tot dezelfde taferelen als die in het boek geïllustreerd worden. Het is een fabel: het gaat uiteindelijk over wat mensen anderen, inclusief dieren, aandoen. De mens is een wolf voor zijn medemens, en wat is de wolf voor de wolf? Tja, het zou een idee zijn een soort omgekeerde fabel te maken: de dieren als mensen afgebeeld in omstandigheden als de bio-industrie.”

Wat ben je meer, schrijver, illustrator of beeldend kunstenaar?

“Ik ben geen schrijver, maar ik gebruik wel woorden. Ik ben een omnivoor in mijn werk, ik lust alles. Ik hou van projecten, daarmee bedoel ik dat één concept diverse lagen en invalshoeken krijgt. Een installatie is niet uitsluitend dat wat je ziet in een expositieruimte of in een park, het is de vorming van het idee, het omschrijven ervan, het maken van een maquette, de werkelijke opbouw, omgaan met de hulp van derden, de registratie, soms een video.

Dit boek was voor mij ook een project, aanvankelijk een van dag en nacht werken, bang mijn greep te verliezen, en daarna een tijd veranderen, schrappen, toevoegen en corrigeren, en van wandelingen langs de stranden van Malaga en door de binnenstad. Ik hou niet van sport, wandelen, slenteren is geen sport. Ik hoop dat dat zo blijft. Wandelen is een spirituele bezigheid.”

Afbeeldingen: 1) en 2) illustraties, 3) boekomslag, 4) Ernst Kraft, foto Charo Carrera, 5) boekomslag 

Ernst Kraft, Las crónicas del Kong, ISBN 978-84-16916-17 7 

http://www.letrame.com/las-cronicas-del-kong

 

 

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 1